ایران جان

شرمندم ایران جان ولی هیچ نوع حس وطن پرستی بهت ندارم 

حیف اون ۳۲ سال زندگی از عمرم که اونجا هدر دادم 

شرمندم ایران جان ولی دلتنگت نشدم 

هنوز هم وقتی بهت فکر میکنم از فرط عصبانیت بدنم میلرزه 

به خود ببال که سرزمین نامرد پرور و دزد پروری 

به خود ببال همه دانشجوهای شریف از اول دنبال مهاجرت هستن از بس متخصصی تو فراری دادن آدما....

شرمندم ولی حتی نسبت به قراردادت با چین احساس مخالف یا موافقتی نداشتم 

شرمنده م از مردم دو روت خیلی خسته م ...

شرمنده باش از همین راه دور هنوزم وقتی به زندگی تو ایرانم فکر میکنم

دوست دارم اسمشو بزارم سالهای بر باد رفته و هنوزم منو غمگین می کنی و عصبانی ...