آینده

خب خیلیا تعجب می کنند چگونه در آستانه 28 سالگی مجردم

ولی بنظرم این تعجبی نداره

واقعا من بازم دلم می خواد مجرد بمونم و با آرامش بیشتری انتخاب کنم

و یه جورایی عادت کردم به تنهایی و اصلا حال و حوصله دوست داشتن و دوست داشته شدن رو ندارم

خودمم نمی دونم چطوری ولی به این نتیجه معقول رسیدم

اوووووم تنهایی آرام بخشه

فکر کنم یکی از دلایل ازدواج کردن تو ایران اینه که آدما دنبال یه گوشه دنج هستند واسه سکوت بیشتر

و تو خارج از کشور چون این گوشه دنج واسه همه هست و حق طبیعی هرکسی یه زندگی دنجه ،تمایلشون به ازدواج کمتره و این اتفاق هم برای

من افتاده هرچند رو اشتهام تاثیر بدی میزاره ولی خب دوباره اسیر سکوت خونه مون شدم

تو خونه ما شاید روزی یه ساعت بیشتر تی وی هم روشن نکنیم

البته من دوشنبه ها شهر زاد و دانلود می کنم و می بینم

اووووووم

میگن یخ زده م

دوست دارم یخ زده نباشم ولی مگه دست خودمه ،زمستونی شدم

امسال من خیلی سرد بود

دلم واسه مامانم یه مورچه شده

ای کاش خدا پارتی بازی می کرد منو می برد اونور

کفر نمیگم ها ولی تویه خانواده ایرانی یه دختر بعد از مرگ مامان باباش بهتره خودشم بمیره

وقتی مامان بابات میمیرن حس میکنی از نیستی بوجود اومدی باورت نمیشه دیگه نیستن و واقعا نیستن

شاید بگید پس بچه های یتیم خونه ها چ حسی دارند ؟واقعا نمی دونم چ حسی دارند

اما آدم وقتی یه نعمتی داره و اون نعمت ازش گرفته میشه خیلی داغش رو دلش بیشتر هست چون کامل میفهمه چ بلایی سرشش اومده

اما کسی که از اول اون نعمت رو نداشته اولا به نبودنش عادت می کنه دوما غصه از دست دادنش و گم کردنش پریشن نمیکنه

براستی من بعد از مرگ مادرم پریشون شدم هنوزم از مردنم ناراحت نمیشم اگر خدا منو ببخشه و پیش مادرم ببرتم

تصمیم گرفتم اگر زمانی بچه دار شدم چ دختر باشه و چ پسر از 16 سالگی اجازه یک زندگی مستقل و خارج از خانواده رو بهش بدم که هیچوقت

بعد از مردن من اینجوری اذت نشه

ببخشید دلاتون رو به درد آوردم

فعلا